چطور مرگ را ببینیم

دوستان غزیز سلام

دیشب داشتم از یکی از خیابان های شهرمان رد می شدم دیدم که خیابان شلوغه و ترافیک هم زیاده بهر حال مثل همه آدم های کنجکاو که دوست دارند بدانند اونجا چه خبره من هم یه نگاهی کردم به آن طرف جمعیت عکس یک بنر و عکس جوانی را دیدم که معلوم می شد آن جوان فوت کرده و جمعیت زیادی اونجا جمع شده بودند.

به هیمن منظور یه مطلبی توی ذهنم آمد خواستم آنرا با شما به اشتراک بگذارم هر چند این گونه موارد یعنی دیدن عکس یک نفر که فوت کرده، شاید روزانه برای همه ما پیش آمده و ما هم مثل بقیه آدم ها که به قول آقای هال الرود ( نویسنده کتاب پر فروش صبح جادویی ) : 95 درصد انسان ها بصورت معمولی فکر می کنند و زندگی می کنند. ما هم مثل آن 95 درصدی باشیم که هر وقت با چنین صحنه ای روبرو شویم با خودمان می گوئیم: آخه ، تفلکی، بدبخت و… یه خورده هم احساس ناراحتی می کنیم و با تأسف صحنه را ترک می کنیم.

اما داستان چی می تونه باشد که ما متفاوت فکر کنیم و جز 95 درصدی نباشیم؟ بله دوستان عزیز ! تفاوت در نگاه مان به مرگ !! بله مرگ…

این کلمه چه معنایی برای ما دارد؟ وقتی آن را می شنویم چه احساسی پیدا می کنیم؟ غم ، ناراحتی، احساس جهنم یا بهشت یا اینکه خوشحالی ؟!! نمی دانم شما چه دیدگاهی نسبت به مرگ دارید. اما باید کاملاً متفاوت فکر کنیم و نگاهمان را به این موضوع تغییر دهیم . از نظر خداوند متعال و قرآن کریم : انا لله وانا الیه راجعون . یعنی برای ما مرگی وجود ندارد. اصولاً تولدی هم هست و ما فقط از حالتی به حالت دیگر تغییر می یابیم. و از بعدی به بعد دیگر می رویم، بنظرم این تغییرات هیچ گونه ناراحتی برای فردی که قرار است بعد مادی خود را ترک کن، ندارد.

در اصل ما هر شب می میریم و بعضی از ما ها فردا صبح زنده می شوند . برخی هم به بعد غیر مادی خود برمی گردند. به همان جایی که قبلاً بودند. اما خیلی از ماها نمی توانیم از این دیدگاه به موضوع مرگ نگاه کنیم. به همین خاطر غصه می خوریم، گریه می کنیم، سیاه می پوشیم، جشن ها وعروسی هایمان را به تعویق می اندازیم. اما واقعاً آیا از خودمام پرسیدیم کجای این اتفاق غم انگیز است؟

آیا تا بحال کسی بوده تا ابد در این دنیا باقی مانده باشد؟؟ ما هر روز سلول های زیادی را از دست می دهیم و سلول های جدیدی نیز جایگزین آنها می شوند و متولد می شوند. این اتفاق دقیقاً مشابه مرگ جسمی ماست.

من هم مثل همه انسان های روی زمین که عزیزان خودشان را از دست دادند، بنده هم از دست دادم. من هم عزیزانی را از دست دادم و بازهم از دست خواهم داد و خودم هم به دنبال آنها می روم. و خداوند بزرگ می فرماید: کل نفس ذائقه الموت… همه مرگ را می چشند

همچنین مولانا می گوید: کدام دانه فرو رفت در زمین که نرست چرا به دانه انسانیت این گمان باشد تو را چنین بنمایی که من به خاک شدم به زیر پای من این هفت آسمان باشد

بله دوستان باید بدانیم که همه ما می میریم و این طبیعت این دنیاست و بدانیم که این آخرش نیست بلکه ما متولد می شویم مثل تمام موجودات که اگر بکاریم دوباره متولد می شوند. امیداوارم همه ما طوری به دنیای مادی و غیر مادی نگاه کنیم، همانطور که با تولد یک نوزاد خوشحال می شویم، با مرگ عزیزی بجای گریه کردن برایش آرزوی آرامش بکنیم. چرا که او به موطن اصلی خود بازگشته است از جایی که آمده ایم برمی گردیم. ما هم روزی این کره خاکی را ترک می کنیم مانند تمام موجودات روی زمین و فقط خداونداست که فناناپذیر است …

همه موجودات در این عالم یک زمانی ویک عمری دارند و یک روز هم تمام می شود.امیدوارم وقتی در حال ترک این دنیای مادی بودیم لبخند تمام صورتمان را بپوشاند.

شاد و سربلند باشید